Denizle ilk tanışmamız, Samsun'a, anneanne, dede, büyükanne ve dayımızı ziyarete gittiğimiz zaman gerçekleşti. Doğduğundan beri suyu cok seven kızımın denizden de aynı tadı alacağı konusunda pek şüphem yoktu. Oyle de oldu. Önce kucağımda denize dalıp dalıp çıktık, sonra da onu ellerimin üstünde denize paralel şekilde yatırdım ve yüzme demosu yaptık. Bir süre sonra hadi kızım yüzelim deyince kendini öne atmaya başladı. O halini görmek keyifliydi. (Absorbent mind- sünger beyin diye boşuna dememiş Maria Montessori). "Cıp cıp cıp" dediğinde de eller suya ve deniz suyu hepimize:)
Sadece denizle değil, kumla da arası gayet iyi aslında. Kumla oynamayı da çok seviyor. Kumun elinden kayıp gittiği andaki şaşkın mutluluğunu tarif edemem. Kule yapmak için erken görünüyor ama çukur açmak ve elinde tutmaya çalışmak konusu favorisi şu anda. Kumla oynaması motor becerileri gelişimi açısından da önemli bir aktivite şu anda o yuzden de bol bol oynadık birlikte. Hatta evimize de bir kum havuzu yapmak istedim. Farklı versiyonları da internette kaşıma çıktı aslında ama şu an için basit bir kovanın içine biraz kum doldurmak ve onunla oynamasını izlemek daha kolay bir çözüm gibi geldi. Tek tehlikesi kumu sürekli dışarı attığı için kısa bir süre sonra kum kaynağınızın tükeniyor olması. Bizim oyle oldu:) Yeni kum kaynağı için beklemedeyiz...
Deniz nerede kızım? (eliyle işaret ederek) " Ihhh!"
0 yorum:
Yorum Gönder