Bebeğim bana doğru atıldı

Süper bir duygu...

Hala emzirme dolayısıyla öğlenleri eve gidiyorum. Emzirme de biraz bahane kızımı cok ozluyorum. Onunla biraz oynuyorum. Birlikte yemek yiyoruz ve tekrar işe dönüyorum. Her seferinde de geç kalmanın verdiği vicdan azabını da içimde taşıyorum ne yalan soyleyeyim. Ama kısıtlı bir süre için olduğunu düşünerek patronlarımın hoşgörüsüne sığınıyorum.

Bir süredir Derin'e "gel gel" yapmayı öğretiyorduk. Dün aksam uykusunda bile elini açıp kapattığını farkettim. Bir kitapta, bebeklerin yeni öğrendiklerini uykularında tekrarlayıp kendilerini uyandırabileceklerini okumuştum. Dün geceki saat başı uyanmaları bu bilgiye bağlamak istiyorum... Bugün öğlen eve geldiğimde kızım bakıcısının kucaında beni karşıladı. Elleri ile de gel gel yapıyordu-ilk sürpriz-. Sonra birden beni görünce öyle bir kucağıma atıldı ki yaşadığım mutluluğu tarif edemem. İlkler her zaman çok güzel ve özel oluyor. Sonrakileri de ilk heyecandaki gibi karşılayabilmek ve sıradanlaştırmamak dileğiyle...