Tekrar çocuk olmak istiyorummmm!!!

Dün sevgili kızıma içiçe geçen rengarenk kaplardan aldım ve başladık oynamaya. O tek tek elinde tutmak istiyor şimdilik. Ben de bir kaç farklı oyun olabilir yaklaımıyla davul gibi üstlerine vurdum ya da ikisini birbirine vurdum. O da yapmaya çalıştı ve yaptı da kendince, eğlendik. Bu sabah babamızı Avusturya'ya yolcu ettikten sonra kızımla yine oynamaya başladık. Tam o sırada kuzeni Emir (6 yaşında) bizi ziyarete geldi. Üçümüz gerçekten güzel oynuyoruz. Derin Emir'i çok seviyor. Birlikte şarkılar soyluyoruz, Derin'e animasyon yapıyoruz, oyun oynuyoruz. Emir geldiğinde Derin uyuyordu, ben de ortalığı topluyordum. Kapları farkeden Emir onlarla oynamaya başladı. Ben de ev işlerine devam ettim. Derken Emir bana seslenerek kaplardan yaptığı kuleyi gösterdi. "Güzel olmuş mu, Sedef Yenge?" diye sordu. Kuleyi görünce "hay allah" dedim. Tabiiki çok güzel olmuştu fakat anladım ki ben yaratıcılığımı tamamen kaybetmişim. Dün akşam oynarken hiç aklıma kapları ters çevirip kule yapmak gelmemişti. Emir bir kuleyi yıkıp başka bir çeşit yapa dursun bu tür düşünceler aklımdan geçmeye başladı. Çocuklarda doğuştan gelen farklı ve önyargısız bakış açıları ne kadar güzel. Biliyorum bu ufak bir örnek ama benim farketmemi sağladı. Eminim kızım büyüyünce benim de ondan öğreneceğim çok şey olacak. Lütfen kimse çocuğuna "Bu öyle olmaz bak sadece böyle olur" gibi cümleler sarfederek yaratıcılıklarını öldürmesin. Ben de yapmamaya çalışacağım. Teşekkürler Emir!
PS. Fotoğraf makinamızı babamız aldığı için Emir'in güzel kulelerini ve Derin'in onları yıkışını resimleyemedik. Başka sefer inşallah.